Güneş batıyor
1
Bitiyor artık susuzluğun,
Yanık yürek!
Havada umut,
Üfürüyor kulağıma bilinmez ağızlardan,
Ulu serinlik geliyor...
Güneş kızgın tepemde öğle üstü:
Selam size, hoş geldiniz,
Ey ani rüzgarlar,
Serin ikindi ruhları!
Hava geçiyor yabancı ve arı.
Göz kırpmıyor mu bu
Çapkın bakışla
Bana gece ?...
Metin ol, yiğit yüreğim !
Sorma: niçin?
2
Yaşam günüm!
Güneş batıyor.
İşte uzanmış upuzun
Altın sel.
Ilık kayanın soluğu:
Üstünde mutluluk
Mu uyumuş öğlen uykusunu?
Yeşil ışınlarda
Oynaşır hala mutluluk koyu uçurumdan yukarı.
Yaşam günüm!
Yaklaşmakta akşamına!
Gözünün harı artık
Yarı yarıya kırık
Ve süzülüyor çiğinin
Gözyaşı damlaları,
İşte sakin gidiyor beyaz denizler üstünden
Aşkının pembesi,
Çekilen son mutluluğun.
3
Erinç, ey altın erinç, gel!
Ey ölümün
En gizli, en hoş ilk tadı!
-çok mu tez koştum yolumu?
Şimdi asıl, yorulunca ayak
Yetişiyor bakışın bana,
Yetişiyor mutlu akışın bana.
Dalga ve oyun salt çepçevre
Ağırlığı olan her şey,
Gömüldü unutuşun mavisine –
Miskin duruyor artık teknem.
Fırtına ve yol – nasıl unutur bunu!
Arzu ve umut boğuldu,
Dümdüz uzalı ruh ve deniz.
Yedinci yalnızlık!
Duymamıştım hiç kendime
Bu tatlı güvenceyi daha yakın,
Güneşin bakışını daha sıcak.
-ışımıyor mu hala doruğumdaki kar?
Gümüşçe, hafif, çekiyor
Şimdi bir balık teknemi açıklara...
Friedrich W. NİETZCHE
Türkçesi : Yüksel Pazarkaya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder