Rüzgar olmak isterdim...

Rüzgar olmak isterdim;
Rüzgar olup okşamak,
Kuşların kanatlarını,
Ağaçların dallarını,
Ve çiçeklerin yapraklarını...
Rüzgar olup taşımak isterdim,
Ağacın yaşam tutkusunu,
Kuşların coşkusunu,
Çiçeklerin kokusunu...

Rüzgar olmak isterdim;
Rüzgar olup dolaşmak dağ, bayır,
Ve en ulaşılmaz olduğun yerde,
Rüzgar olup sana ulaşmak isterdim...

Rüzgar olmak isterdim;
Ama asla poyraz ya da fırtına değil...
Bir seher rüzgarı mesela...
Sen uyurken kirpiklerinde dolaşan,
Yazın bunalmışlığında yıldızlara göz kırparak,
Saçlarının dalgasını gönlünce,
Dalgalandıran, karıştıran,
Bir meltem olmak isterdim...
Asla incitmeyen,
Varlığı hoş ve hafif...

Rüzgar olmak isterdim;
Yazın bir kır kahvesinde otururken,
Sana doğru eserek getirmek isterdim,
Uzak okyonusların deniz, yosun ve balık kokusunu...
Özgürlüğün tutkusunu,
Taşımak isterdim damarlarına...
Ya da melodiler getirirdim,
Bilmediğin diyarlardan kulaklarına...

Rüzgar olmak isterdim;
Hüzünlüyken sen,
Odana dolmak pencereden...
Hafifçe yanağına dokunmak,
Kirpiklerini kurutmak,
Gözlerini ışıltmak isterdim;
Evet, sadece gözlerinin içini...

Rüzgar olmak isterdim;
Tüm bunların hepsi,
Ya da hiç birisi için.
Sadece seni hissetmek için.
Rüzgar olmak isterdim,
Sadece rüzgar olmak!..