Başlangıç yapmak bazen çok zor oluyor ...Ne kadar çabalasan boş...Hera'nın yaşamdan
koptuğu günlerdi bunlar. Hayatın kendine ne getireceğini bilmiyordu ve artık
yorulmuştu koşturmaktan.Umudunu yitirmişti artık. Umutlarımız değil miydi bizi
ayakta tutan, güçlü kılan. O ümitlerini yavaş yavaş yitiriyordu .Hayat istediklerini
vermiyor aksine tüm hayallerini alıyordu Ondan.Anlaşılmaz bir çıkmaz içiydi sanki.
Ne yana dönse uçurum...
Korkuları, hayal kırıklıkları ile boğuştuğu dönemde O ruhen yanındaydı.İçindeki
sesi duyabiliyordu. Hera bir uçurtma olmak istiyordu bir çocuğun elindeki..Aniden
çocuk elinden kaçırınca ipini uçup giden özgürce.. Ya da bir balon ...Rüzgarın
etkisiyle gittiği yönü bilmeden uçmak...Yorulmuştu verdiği savaşlardaki
yenilgilerden..Pes etmişti.
Onu da yitirecek miydi bu ruhsal dengesizlikler içinde ? Hakkı var mıydı onu da
ortak etmeye sıkıntılarına..Gülmek, eğlenmek varken..
Ona anlatmıştı derdini, paylaşamadığı sıkıntılarını, güçlü zırhın altındaki
zaaflarını,kayıplarını ...
Sabah kalkmak bile zor geliyordu artık Hera'ya.Kendini işe yaramaz, anlamsız
hissediyordu.Çok mu beklentisi vardı hayattan. Neden en güzel yılları hep bir
mücadele içinde geçiyordu; neden yel değirmenleri ile savaşıyordu ?Hayatı
sorgulamaya başladıkça daha mı mutsuz oluyordu insan , ciddiyetle yaşayınca.
Onu seviyordu ..
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün hatalarım
Öğünmem bu yüzden
Bu yüzden kendimi
Özel önemli zannetmem
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün saçmalamam
Yenilmem bu yüzden
Bu yüzden kendime hala güvensizliğim
Ne kadar az yol almışım
Ne kadar az
Yolun başındaymışım meğer
Elimde yalandan kocaman rengarenk
Geçici oyuncak zaferler
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün korkularım
Gururum bu yüzden
Bu yüzden çocuk gibi korunmasızlığım
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden sonsuz endişem
Savunmam bu yüzden
Bu yüzden bir küçük iz bırakmak için didinmem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder