Hera'nin Kaleminden/Bekliyorum Öyle Bir Havada Gel ki Vazgeçmek Mümkün Olmasın XVII

Hayata tekrar katıldığı gündü bugün Onun.Bir gün sonra hastaneden çıkıyordu ,

hayatına tekrar entegre olacak yeni bir başlangıç yapacaktı.Son tahlillerine kadar

yapılmıştı hastanede.Tatlı bir yorgunluktu tüm bunlar Onun için.Hayatının en özel

anılarıyla dolu hastane defteri geride bir çok acı-tatlı anı bırakmıştı.

Anlamıştı ki hayat pamuk ipliğine bağlı.Gün geliyor yenileniyor her şey.Hayatı

anların kıymetini bilerek yaşamak gerek...

Hera'da acayip korkular vardı bugün.Yaşadığı tüm sevince rağmen Onu kaybetmekten

korkmuştu.Baezn öyle olur ki anlık yılmalar yaşar insan.Dayanır dayanr yakınına

kadar gelince keybetmekten korkar.İncitmekten zarar vermekten korkar.

Alıştığı bir yaşantısı vardı Onun.Sevdikleri hayatının bir parçası olanlar.

Bunu Ona yapmaya hakkım var mı diyordu Hera.

Onu seviyordu ...Seviyordu ...

Gitme yoksa içerim bütün uyku haplarını
Sonra karıştırırsın ruh kitaplarını
Bir mektup yazarım "hep seni sevdim"le biten
Sonra artık hesap et bir daha olur mu hiç neşen?
Gitme yoksa atlarım en yakın köprüden hafızaya gerek yok bu olur tek hadisen
Gitme yoksa katlederim bizim yan komşuları
sanra polise derim
öldürmüş masumları
Gitme dünyam dönsün dönsün
dünyam dönsün dönsün
ben hiç kimse ölsün mölsün istemem
Gitme yoksa yolum düşer kiralık katillere
Sonra vurup durursun ıssız sahillere
Gitme yoksa adım geçer akşam haberlerinde
gitgide yaşlanırsın
bir akıl hastanesinde
Gitme...