Bir hikaye yazacağız demiştik: iki kahramanın dünyasından iki ayrı hikaye , iki ayrı
beyin , iki ayrı coşku olsun. İçine biraz hayat, biraz keder, biraz sevgi bir yudum
aşk koyalım.
Neden mi başlığı Orhan Veli'den "Öyle bir Havada Gel ki Vazgeçmek Mümkün Olmasın"
koydum?Hikayemdeki kahramanlar hiç karşılamadılar. Birbirlerine çok yakındılar; Bir
o kadar da uzak.Kahramanları bir gün karşılaştıracak mıyız hikayede bilmiyorum ama
ben yine de çok değişik mistik bir hikayeyi kalbinize sokacağımızdan eminim.
Ben bu hikayede Hera'nın gözüyüm, onun kalbiyim. Onun düşüncesiyim. Bir sonraki
Bölümde Hera'nın kilit olaylardan önceki hayatından bahsederek hikayeme başlayacağım.
Bir şiir Hera' yı anlatan :
Gözlerın kaç gece eder
Dudakların kaç karanfil
Gülünce sehpalar devriliyor
Kızgınlığın kaç yanardağı
Sevışmen savaştan beter
Yenen yenilen belli değil
Fena halde kayıp veriliyor
Kimin kolu kimin bacağı
Yalnızlığın simsiyah panter
Vahşiliği zehirli bir yeşil
Dişleri ısırdıkça sivriliyor
Bilinmez ne zaman ısıracağı
Yok yok elinde ölmek yeter
Cam tozu kumsal soğuk sahil
Şeffaf bir sonsuzluğa giriliyor
Tanrının sizi bulamayacağı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder