Beni bu son otobüste,
Sevgilim unuttu şoför abi,
Kusuruna bakma belki dalgındı,
Belki düşünceliydi,
Kimbilir kimbilir ne derdi vardı.
Yoksa her zaman elimden tutardı. Istersen al beni,
Kayıp eşyalar bölümüne teslim et,
Sorana arka koltukta unuttum de,
Unutulmuş de,
Sonra hiç bir şey olmamış gibi,
Çek git evine be şöför abi,
Üzerimde kimlik falan arama,
Kimliğim sevgilimde kaldı benim,
Adresimi sorma bana,
Evim yok barkım yok,
Şu hayat değirmenini döndürecek çarkım yok,
Ümitlerim grevde,
Hayallerim bitkisel hayatta,
Saatini şaşırmış güneş gibi,
Akşamları doğup sabahları batıyorum,
İçimde sonsuz özlemlerimin yaylım ateşi,
Hep onun hasretiyle yanıyor, yanıyorum Yok...Yok şöför abi Biraz eskimiş, biraz yıpranmışım diye,
İşe yaramaz eşyalar bölümüne atma beni,
Malının kıymetini bilir sevgilim,
Beni bu gün unutmuş olsada,
Yarın mutlaka arayacaktır.
Ve eski bir şemsiyesini bulmuş gibi,
Sevinçten hıçkıra hıçkıra ağlayacaktır... Ahmet Selçuk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder